عصردانایی

یاد آور می شوم که دغدغه داشتن جزیی از حیات وزندگی آدمی است وانسان بی دغدغه نمی توان یافت امادغدغه های آدمیان متفاوت است وبرای من بیش از هرچیزی دغدغه ایران داشتن اصالت دارد چراکه به عنوان یک شهروند ایرانی اینرا به نیکی می دانم که هرچه برسراین کشوربیاید خواه نا خواه زندگی من وهمه افرادی را که دل به این آب وخاک بسته اندو درآن زندگی می کنند متاثرخواهد ساخت، والبته اینراهم به خوبی می دانم که امروزه بدلیل پیشرفتهای فن آوری دیگرمرزهای ملی اعتبار گذشته را ندارد وجابجایی ومهاجرت با چشم بهم زدنی امکان پذیر است وآدمی براحتی می تواند خودرا از دام مشکلات وبلایا برهاند وبه آشیانه امن پناه برد اما چه کنم که جوهروجودی من تاب تحمل دوری این سرزمین را ندارد وترجیح می دهد که در همین جا سکنی کند که تقدیرامثال مرا به قول حافظ ظاهرا با خون دل رقم زده اند که فرمود جام می وخون دل هریک به کسی دادند – در دایره قسمت اوضاع چنین باشد. از این منظربزرگترین دغدغه من در آستانه" سال نو،آینده ایران" می باشد، آینده ای که سخت تیره وتار می نماید وچشم اندازچندان امیدوار کننده ای را به نمایش نمی گذارد.

در سال گذشته درهمین ایام بدلیل بی تدبیری وسخت سری مقامات کشوردر رابطه با پرونده هسته ای رسیدگی به این پرونده به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع شد وبا صدورقطعنامه این شورا علیه ایران (بااجماع کامل اعضاء) وضعیت جدیدی بوجود آمد ومتاسفانه بدلیل پافشاری بر همان سیاستهای غلط روزبروزبر وخامت اوضاع افزوده شده است بگونه ای که درآستانه سالی دیگرشاهد صدور قطعنامه دیگری با لحن شداد وغلاظ علیه کشورمان هستیم. هرجند مقامات مسئول این قطعنامه ها راورق پارهایی بیش نمی دانندو... وبراین باورند که اگر کشور همه کارهایش راده سال تعطیل کند وبه فن آوری هسته ای بپردازند پنجاه سال به جلو خواهد رفت و...اما به جرئت می توان گفت از روزی که دولت نهم تعلیق غنی سازی اورانیوم را برداشت وسیاستهای جدید را در رویارویی با کشورهای غربی در پیش گرفت عملا همه امورات کشور وبه ویژه اقتصادایران را به تعلیق درآورد واز هر منظری بخواهیم کارنامه ایران را در سال 85 بررسی وتحلیل کنیم جز آنکه آنرا سالی سیاه وسخت برای ایران واکثریت غالب ایرانیان بدانیم توصیف دیگری نمی توان کرد.اگر من واژه "اکثریت غالب آیرانیان"رابکار بردم برای این است که اقلیتی در ایران وجود دارند که دستیابی به چرخه سوخت هسته ای را باهر هزینه ای خواستارند وداشتن آنرا برای کشور از نان شب واجبترمی دانند واینان که اکثریتشان مصادر قدرت وتصمیم گیری را در اختیار دارند وبه نان شب هم محتاج نیستند! تلاش می کنند نشان دهند همه ایرانیان طرفدار این شعارند که انرژی هسته ای حق مسلم ماست والبته به همین دلیل هم هرخواسته دیگر ایرانیان را سرکوب ومنکوب می کنند و...بله هم اینان که با شعار آبادگری وبهبود معیشت مردم وبردن درآمد نفت به سر سفره ها مجلس ودولت را با کمک نیروهای غیبی گرفتند وحاکمیت یکدست ویکپارچه را شکل دادند حال با تحویل آن شعارها به انرژی هسته ای به جایی رسیده اند که برای رسیدن بدان پرداخت هر هزینه ای را جایز می دانند حتی اگر کشور به ویرانه ای تبدیل گردد ومردم گرسنگی بکشند و...و با افتخار می گویند که تحریم اقتصادی علیه ایران کارساز نیست ومردم ما از آن ترسی ندارندو...بله همین ها که با بهره مندی از در آمد سرشارنفت وهزینه بیش از پنجاه میلیارد دلاردرسال 85 نتوانسته اند هیچگونه تحول وتغییری در زندگی مردم به ویژه اقشارفقیر ومحروم بوجود آورند وغول تورم وگرانی وبیکاری صدای نجیب ترین ومحتاط ترین اقشار اجتماعی مثل معلمان را در آورده است که البته در سایه عدالت ومهرورزی دولت نهم ودر شب عید با بگیر وببند جواب آنها را دادند.

بحق می توان گفت این از معجزات دولت نهم وبه تعبیری معجزه هزاره سوم است که کشور را در بهترین شرایط اقتصادی وسیاسی از دولت خاتمی تحویل بگیرد وظرف یکسال ونیم آنرا به این روز سیاه بنشاند وحالا هم کاسه چه کنم چه کنم بدست گرفته وبه شورای امنیت سازمان ملل برود! شاید این سرنوشت محتوم وتاریخی ما ایرانیان باشد که حاکمانمان هیچ قصد عبرت آموزی از تاریخ گذشته وتجربه های بشری وپیرامونی خود را ندارند ومی خواهند هر راهی را خود تجربه کنند والبته هزینه سنگین این چنین آزمونهایی را هم خود می پردازند وهم ملت بیچاره ایران!اگرمقامات ایرانی به راندن در همین راه ادامه دهند با قطاربی ترمز ودنده عقب، حتما با قطار مشابهی که از سوی مقابل می آید ودر همان ریل تصادف خواهندکردو...و ازاینرو سال آینده را سالی بسیارسخت ودشواربرای ایران می دانم مگر خدا به حال ما رحم آورد.

امادرسال سیاه 85 نقطه روشنی نیز وجود داشت وآن برگزاری انتخابات تا حدی آزاد دوره سوم شوراهای شهر وروستابود، ودر سال پیش رو نیز نقطه روشنی می تواند خودنمایی کند وآنهم انتخابات مجلس هشتم است بشرطی که همانند انتخابات مجلس هفتم فرمایشی ونمایشی نباشد.
در کشوری همانند ما انتخابات ازاینرو اهمیت دارد که بطور حداقلی می تواند نظر مردم را انعکاس دهد وحاکمیت را به هوش آورد. درانتخابات شوراها بخوبی معلوم شد که اکثریت مردم با سیاستهای خارجی وداخلی حاکمیت یکدست ودولت نهم سر موافقت ندارند وهرچند که دولتمردان از این نتیجه عبرت نگرفتند وناخوشنودی خود را نشان دادند اما مردم لااقل به دنیا نشان دادند که بگونه ای متفاوت ازجناح حاکم می اندیشند واوضاع آنگونه نیست که حاکمیت بازتاب می دهد. باید این نقطه امید یعنی انتخابات را زنده نگه داشت ونگذاشت خاموش شود وشاید از همین نقطه بتوان روزنی بسوی روشنایی زد وفردایی بهتر آفرید."سال نو وآینده ایران" بهم گره خورده است وهمچنانکه در دعای تحویل سال آمده است:"ای زیر وروکننده قلبها وچشم ها، ای تدبیرکننده لیل ونهار،ای تغییر دهنده حال واحوال، تغییرده حال مارا به بهترین حالات" دعا می کنیم که این دعا در حق ملت وکشور ایران اجابت شود. سال نو را به شما تبریک می گویم وسالی خوش برای شما وهمه ایرانیان وفارسی زبانان در هرکجای عالم هستند آرزودارم ودعا می کنم که ایران از گزند همه حوادث وبلایا در امان باشد.

برگرفته از :http://www.mazrooei.ir/