سال دیگر زمان انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری در ایران است، و هرچند در مورد برگزاری یك انتخابات آزاد، رقابتی، عادلانه و سالم (با توجه به چند انتخابات اخیر) حرف و حدیث بسیار وجود دارد اما از هم‌اكنون می‌توان آثار و نشانه‌های خیز برداشتن نیروها و گروه‌های فعال فكری و سیاسی را برای مواجهه با این رخداد و بهره‌برداری از آن دید. از یك طرف جناح حاكم برای ادامه حاكمیت خود نیاز به رای مردم دارد و به ناچار باید با پاسخگویی نسبت به عملكرد خود در دوران مسوولیت و دست زدن به اقداماتی كه بتواند اعتماد دوباره رای‌دهندگان به این جریان را در پی داشته باشد به میدان انتخابات آید، و از سوی دیگر اصلاح‌طلبان با نقد عملكرد جناح حاكم و ارائه چشم‌اندازی متفاوت و مقایسه‌ای از عملكرد دوران اصلاحات و دولت نهم تلاش می‌كنند تا با بازسازی جایگاه و نیروهای خود و جلب اعتماد قهركردگان از صندوق‌های رای و افراد خاموش جامعه به مصاف رقیب قدرتمند خود بروند و از امكان انتخابات برای تغییر وضعیت موجود و انجام اصلاحات استفاده كنند.

در این گیرودار انتخاباتی است كه هریك از طرفین (و ایضا نیروهای خارج از این دو) با تكیه بر عملكرد خود و گفتمانی خاص عرصه عمومی را صحنه چالش‌های فكری و سیاسی و انتقادی ساخته و راه آینده بهتر را به روی شهروندان برای تصمیم‌گیری باز می‌نمایند و در نهایت می‌توان انتظار داشت كه در سایه یك انتخابات آزاد با رای اكثریت مردم رئیس‌جمهور برگزیده و سكاندار قوه مجریه شود، و این از «بركات انتخابات» در نظام‌های مردم‌سالار است كه در هر مقطع انتخاباتی مردم از آن برخوردار می‌شوند.
هرچند هنوز معلوم نیست نامزد جناح حاكم در انتخابات ریاست‌جمهوری آینده چه كسی است اما از قرائن و شواهد می‌توان دریافت كه آقای احمدی‌نژاد در پی آن است تا خود را به عنوان نامزد یگانه جناح حاكم اثبات كند و از پشتیبانی كامل نیروها و گروه‌های این جناح در انتخابات آتی بهره برد و از این رو تلاش دارد كه در سال آخر مسوولیتش دست به كارها و اقداماتی بزند تا شرایط محیطی و رای افراد را به نفع خود رقم زند و قطعا اگر انتخابات و نیاز به رای نبود هرگز نیازی به انجام این كارها نمی‌شد و این از «بركات انتخابات» است كه رئیس قوه مجریه را وا می‌دارد برای انتخاب مجدد دست به كارهایی بزند كه رای‌آور باشد! آقای احمدی‌نژاد با استفاده از امكانات و وضعیت منحصر به فردی كه دارد در این آخرین سال دولت نهم با درك اوضاع وخیم اجتماعی و اقتصادی ناشی از سیاست‌های اشتباه دولتش و اینكه اگر در همین شرایط وارد انتخابات شود شكست خواهد خورد، چراكه حتی بخش قابل توجهی از نیروها و گروه‌های اصولگرا از او حمایت و پشتیبانی نخواهند كرد، به ناگاه با یك چرخش كامل نسبت به سیاست‌های گذشته اقتصادی دولتش در عرصه داخلی و سیاست خارجی درصدد بازسازی وضعیت رای خود برآمده است. محتوای طرح تحول اقتصادی دولت و اجزای آن، كه به گونه‌ای از بازگشت دولت نهم به نظام اقتصادی بازار خبر می‌دهد و در تقابل كامل با شعارها و مدعاها و سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی دولت نهم از بدو روی كارآمدن تاكنون قرار دارد، شاهدی براین مدعاست. دولتی كه با شعار بردن درآمد نفت به سر سفره‌های مردم و عدالت محوری و بهبود معیشت و اقتصاد اقشار محروم و متوسط بر سر كار آمد و با افزایش بودجه عمومی و تثبیت قیمت‌ها و... وضعیت كنونی را رقم زده و اسباب نارضایتی اقشار وسیعی از مردم را فراهم آورده است می‌خواهد با یك دوربرگردان (همانند طرح اصلاح ترافیك تهران) به آزاد‌سازی قیمت حامل‌های انرژی و نقدی پرداخت كردن یارانه آنها بپردازد و اصلاح ساختار اقتصاد كشور را پی گیرد، و به همین شكل در عرصه سیاست خارجی نیز با یك دور برگردان از تنش‌زایی به تنش‌زدایی روی آورده و تلاش دارد تا با انجام برخی اقدامات فشارهای سیاسی و اقتصادی ناشی از سیاست خارجی تهاجمی همین دولت را مهار و به ویژه آثار مخرب و هزینه‌زای ناشی از تحریم‌های اقتصادی را از روی دوش اقتصاد كشور ‌بردارد و راه‌های تنفسی بسته شده را باز نماید و به واقع از تغییر سیاست در عرصه سیاست خارجی برای تغییر در عرصه سیاست داخلی به نفع خود بهره‌برداری نماید.
اینكه آیا این اقدامات آقای احمدی‌نژاد به نتیجه مطلوب می‌رسد یا نه؟ محل بحث ما نیست و البته نویسنده امیدوار است به نتیجه برسد اما این نوع چرخش در مواضع و اقدام را باید از «بركات انتخابات» در جمهوری اسلامی ایران دانست و به همین دلیل بر ماست تا آنجا كه می‌توانیم از نهاد انتخابات پاسداری كنیم و نگذاریم این نهاد موضوعیت خود را در اداره كشور از دست دهد چرا كه تا وقتی این نهاد وجود دارد و دولت باید مشروعیت خود را از رای مردم بگیرد ناچار از انجام اقداماتی است كه رای و رضایت مردم را در پی داشته باشد و همین رای است كه حتی سرسخت‌ترین افراد و سیاست‌ها را اصلاح می‌كند و راز تداوم نظام‌های مردم‌سالار نیز در همین نكته كلیدی نهفته است. والبته اصلاح‌طلبان باید بدانند در میدانی كه رقیب همه گونه امكانات و قدرت مانور دارد و به راحتی می‌تواند با دست زدن به اقداماتی میزان رای‌آوری خود را افزایش دهد آسان نمی‌توان وارد شد و ورود به این میدان تمهیدات و مقتضیات و برنامه‌های ویژه‌ای را می‌طلبد و قطعا در انتخابات آینده نیرویی پیروز میدان انتخابات خواهد بود كه «بركات انتخابات» ی بیشتری را برای مردم عرضه كند و به نظر می‌رسد انتخابات آینده ریاست جمهوری نقطه عطف و سرنوشت‌سازی برای ایران و ایرانیان خواهد بود.

برگرفته از :http://mazrooei.ir/